تست در فلاتر و Dart : تست واحد

یک چیز در توسعه نرم افزار مسلم است: باگ ها هستند. آنها یک همراه اجتناب ناپذیر کد هستند. مهم نیست که توسعه دهندگان چقدر ماهر هستند یا روند توسعه آن چقدر سخت است، اپلیکیشن به ناچار با باگ هایی مواجه می شود که باید برطرف شوند. یکی از کلیدهای رسیدگی موثر به این مسائل و اطمینان از قابلیت اطمینان برنامه شما، یک برنامه تست قوی است.

نقش حیاتی تست

تست نقشی مرکزی و غیرقابل مذاکره در چرخه عمر توسعه اپلیکیشن را ایفا می کند. این فرآیند سخت‌گیرانه‌ای است که طی آن توسعه‌دهندگان و مهندسان تضمین کیفیت (QA) مطمئن می‌شوند که یک نرم‌افزار نه تنها مطابق تصور اولیه عمل می‌کند، بلکه به‌دقت با مشخصات و الزامات از پیش تعریف‌شده همسو می‌شود. در غیاب تست سیستماتیک، اپلیکیشن شبیه خانه‌ای از کارت‌های مخاطره‌آمیز است که مستعد فروپاشی با ملایم‌ترین طوفان عدم قطعیت است.

بدون تست، عواقب نقص اپلیکیشن می تواند گسترده باشد و بر تجربه کاربر، یکپارچگی داده ها و در برخی موارد حتی ایمنی تأثیر بگذارد. باگ ها، خرابی ها و اشکالات می تواند منجر به ناامیدی کاربر، از دست دادن داده ها، آسیب پذیری های امنیتی و خرابی های پرهزینه شود.

حال که با اهمیت تست آشنا شدی نیاز است که قبل از هر چیزی با نحوه نوشتن نقشه تست نویسی آشنا شویم.

خطر رد شدن از تست

تصور کنید که بدون نقشه یا قطب نما به سفری می روید، کورکورانه از طریق یک بیابان عبور می کنید. این مشکلی است که توسعه دهندگان هنگام دور زدن یا کوتاه کردن مرحله تست با آن مواجه می شوند. در چنین سناریویی، حتی دقیق‌ترین نرم‌افزارهایی که ساخته شده‌اند، می‌توانند ایرادات پنهانی را در خود جای دهند و منتظر بمانند تا زمانی که کمترین انتظار را داشتیم ظاهر شوند.

تست به عنوان یک شبکه ایمنی

تست موثر به عنوان یک شبکه ایمنی عمل می کند و اطمینان می دهد که نرم افزار شما بر پایه ای محکم استوار است. این نه تنها مشکلات موجود را شناسایی و حذف می کند، بلکه از ظهور موارد جدید با تکامل پایگاه کد شما محافظت می کند. این به شما این امکان را می‌دهد که با اطمینان خاطر برنامه‌های خود را تکرار، اصلاح و ارتقا دهید، و بدانید که عملکرد اصلی آنها دست نخورده باقی می‌ماند.

پیام کلی واضح است: تست ها صرفاً یک مرحله مطلوب در توسعه نرم افزار نیست. یک امر ضروری است. در مجموعه‌های جامع، ما سفری به قلمرو تست را آغاز خواهیم کرد که به طور خاص برای توسعه فلاتر و دارت طراحی شده است. ما تکنیک‌های مختلف تست، بهترین شیوه‌ها و نمونه‌های واقعی را بررسی می‌کنیم تا شما را به مهارت‌ها و دانش مورد نیاز برای ساختن نرم‌افزاری که در برابر آزمایش‌های دنیای دیجیتال مقاوم است مجهز کنیم.

چالش با تست های فلاتر و دارت

در حالی که تست یک جنبه اساسی توسعه نرم افزار است، چالش ها و فرصت های متمایز را در اکوسیستم فلاتر و دارت ایجاد می کند.

1. پیچیدگی رابط های کاربری بیانگر:
Flutter به دلیل توانایی آن در ایجاد رابط های کاربری رسا و پویا شناخته شده است. در حالی که این امر Flutter را به ابزاری قدرتمند برای ساخت برنامه‌های بصری خیره‌کننده تبدیل می‌کند، اما در هنگام آزمایش پیچیدگی را نیز به همراه دارد. اطمینان از اینکه این رابط‌های کاربری پیچیده در دستگاه‌ها و اندازه‌های صفحه‌نمایش مختلف همانطور که انتظار می‌رود رفتار می‌کنند، نیازمند یک استراتژی تست متفکرانه است.

2. سازگاری بین پلتفرم:
Flutter به توسعه‌دهندگان این امکان را می‌دهد تا از یک پایگاه کد، اپلیکیشن‌های چند پلتفرمی را برای iOS و Android ایجاد کنند. در حالی که این یک مزیت قابل توجه است، به این معنی است که برنامه شما باید به طور یکپارچه روی دو پلتفرم مجزا کار کند. آزمایش رفتارهای خاص پلتفرم و اطمینان از تجربه کاربری ثابت در iOS و Android می تواند یک چالش باشد.

3. عملیات ناهمزمان و مدیریت state:
توسعه اپلیکیشن مدرن اغلب شامل عملیات ناهمزمان و مدیریت پیچیده state است. پشتیبانی Dart از برنامه نویسی ناهمزمان یک دارایی قدرتمند است، اما همچنین نیاز به بررسی دقیق در آزمایش دارد. اطمینان از اینکه کد ناهمگام به طور قابل پیش بینی رفتار می کند و وضعیت برنامه ثابت می ماند بسیار حیاتی است.

4. خدمات و وابستگی های خارجی:
برنامه های دنیای واقعی به خدمات خارجی، API ها و وابستگی های شخص ثالث متکی هستند. آزمایش تعامل با این اجزای خارجی، مانند پایگاه‌های داده و درخواست‌های شبکه، برای آزمایش جامع برنامه بسیار مهم است. اطمینان از اینکه برنامه شما به خوبی سناریوهایی مانند خرابی سرور یا تغییرات API را مدیریت می کند، بخشی از چشم انداز آزمایش است.

5. اطمینان از عملکرد و پاسخگویی:
برنامه های فلاتر باید پاسخگو باشند و عملکرد خوبی داشته باشند تا تجربه کاربری روانی را ارائه دهند. این شامل مدیریت کارآمد منابع، به حداقل رساندن تاخیر رابط کاربری و بهینه سازی انیمیشن ها می شود. آزمایش جنبه های عملکرد برنامه برای تضمین تجربه کاربری لذت بخش ضروری است.

6. اکوسیستم در حال تکامل:
هر دو فلاتر و دارت با به روز رسانی های مکرر و ویژگی های جدید به سرعت در حال تکامل هستند. همراهی با آخرین شیوه ها و ابزارهای آزمایش در این اکوسیستم پویا می تواند به خودی خود یک چالش باشد.

با توجه به این چالش‌ها، مجموعه تست‌های جامع ما قصد دارد شما را با دانش و ابزارهای مورد نیاز برای مقابله مؤثر با تست در فلاتر و دارت مجهز کند. ما تکنیک‌های مختلف تست، بهترین شیوه‌ها و نمونه‌های واقعی را بررسی خواهیم کرد تا به شما در ساخت برنامه‌های کاربردی قوی و قابل اعتماد کمک کنیم.

تکنیک های پیشرفته تست واحد

اکنون، بیایید به تکنیک‌های تست واحد پیشرفته بپردازیم که اثربخشی آزمایش‌های شما را افزایش می‌دهد:

استفاده از تست Fixtures

تجهیزات تست بخش مهمی از تست واحد هستند، به خصوص زمانی که شما نیاز به ایجاد یک محیط سازگار برای تست های خود دارید. آنها به تنظیم و از بین بردن منابع یا داده های ضروری قبل و بعد از اجرای تست ها کمک می کنند. به عنوان مثال، هنگام آزمایش یک برنامه مبتنی بر پایگاه داده، فیکسچرها می‌توانند قبل از اجرای تست ها از وضعیت شناخته شده پایگاه داده اطمینان حاصل کنند. بیایید نحوه استفاده از فیکسچرهای تست را با مثال های کد بررسی کنیم.

نمونه کد: با استفاده از تجهیزات تست
در این مثال، ما از توابع setUp و tearDown ارائه شده توسط کتابخانه تست برای ایجاد یک فیکسچر تست استفاده خواهیم کرد.

import 'package:test/test.dart';
class Database {
  List<String> data = [];
  void open() {
    // Simulate opening a database connection.
  }
  void close() {
    // Simulate closing a database connection.
  }
}


void main() {
  group('Database Tests', () {
    late Database database; // Declare the database instance.
    setUp(() {
      // Set up the database instance before each test.
      database = Database();
      database.open();
    });

    tearDown(() {
      // Tear down the database instance after each test.
      database.close();
    });

    test('Database should open', () {
      expect(database.data, isEmpty);
    });

    test('Inserting data into the database', () {
      database.data.add('Sample Data');
      expect(database.data, contains('Sample Data'));
    });
  });
}

در این مثال، ما یک کلاس Database ایجاد می کنیم و از تابع setUp برای ایجاد یک نمونه از پایگاه داده قبل از هر تست و تابع tearDown برای بستن آن بعد از هر تست استفاده می کنیم. این یک محیط تمیز و سازگار برای هر مورد آزمایشی را تضمین می کند. توابع دیگری که می توانند برای عملیات مشابه استفاده شوند setupAll و tearDownAll هستند.

در یک گروه آزمایشی، تابع setup قبل از اجرای هر تست و تابع tearDown پس از اجرای هر تست فراخوانی می شود. از طرف دیگر، setupAll یک تابع را ثبت می‌کند تا یک بار قبل از همه آزمایش‌ها اجرا شود و tearDownAll یک تابع را ثبت می‌کند تا یک بار بعد از همه آزمایش‌ها اجرا شود.

مدیریت کدهای ناهمزمان

کد ناهمزمان در توسعه اپلیکیشن مدرن رایج است. عملیات ناهمزمان متداول شامل درخواست‌های شبکه یا توابع async /awaitاست. دارت پشتیبانی داخلی را برای تست ناهمزمان با استفاده از کلمات کلیدی async و await فراهم می کند. بیایید به یک مثال نگاه کنیم:

نمونه کد: تست یک تابع ناهمزمان
فرض کنید یک تابع ناهمزمان دارید که داده ها را از یک API راه دور واکشی می کند:

Future<String> fetchData() async {
  await Future.delayed(Duration(seconds: 2)); // Simulate a network request delay.
  return 'Data from API';
}

می توانید یک تست واحد برای این تابع به صورت زیر بنویسید:

import 'package:flutter_test/flutter_test.dart';

void main() {
  test('Fetch Data from API', () async {
    final result = await fetchData();
    expect(result, 'Data from API');
  });
}

در این مثال، از کلمه کلیدی async در تابع تست استفاده می کنیم و هنگام فراخوانی تابع fetchData منتظر می مانیم. این تضمین می کند که آزمایش قبل از اظهار نظر منتظر می ماند تا عملیات ناهمزمان کامل شود.

وابستگی های Mocking 

ماکینگ تکنیکی است که برای جداسازی کد تحت آزمایش از وابستگی های خارجی مانند API ها، پایگاه های داده یا سرویس ها استفاده می شود. کتابخانه mockito یک انتخاب محبوب برای ایجاد اشیاء ساختگی در دارت است. یکی دیگر از کتابخانه های محبوب mocktail است که من از آن در پروژه های خود استفاده می کنم. بیایید نحوه استفاده از آن را ببینیم:

نمونه کد: وابستگی های Mocking با mockito/mocktail

فرض کنید کلاسی دارید که با یک سرویس خارجی تعامل دارد:

class ApiService {
  Future<String> fetchData() async {
    // Simulate fetching data from an API.
    await Future.delayed(Duration(seconds: 2));
    return 'Data from API';
  }
}

می توانید یک نسخه ساختگی از این کلاس برای آزمایش ایجاد کنید:

استفاده از mockito:

import 'package:mockito/mockito.dart';

class MockApiService extends Mock implements ApiService {}

void main() {
  test('Test Function with Mock API Service', () async {
    final mockApiService = MockApiService();
    when(mockApiService.fetchData()).thenAnswer((_) async => 'Mocked Data');
    final result = await someFunctionThatUsesApi(mockApiService);
    expect(result, 'Mocked Data');
  });
}
String someFunctionThatUsesApi(ApiService apiService) async {
  final data = await apiService.fetchData();
  return data;
}

استفاده از mocktail :

import 'package:mocktail/mocktail.dart';

class MockApiService extends Mock implements ApiService {}

void main() {
  test('Test Function with Mock API Service', () async {
    final mockApiService = MockApiService();
    when(()=>mockApiService.fetchData()).thenAnswer((_) async => 'Mocked Data');
    final result = await someFunctionThatUsesApi(mockApiService);
    expect(result, 'Mocked Data');
  });
}


String someFunctionThatUsesApi(ApiService apiService) async {
  final data = await apiService.fetchData();
  return data;
}

در این مثال، ما یک MockApiService با استفاده از mockitoand mocktail ایجاد می کنیم و مشخص می کنیم که وقتی متد fetchData آن در تست فراخوانی می شود، چگونه باید رفتار کند. این به ما این امکان را می دهد که کد تحت آزمایش خود را از سرویس API واقعی جدا کنیم.

متد های کانال Mocking برای تست

در Flutter، شما اغلب نیاز به تعامل با ویژگی های خاص پلت فرم با استفاده از متد های کانال دارید. با این حال، وقتی نوبت به تست واحد کد دارت شما می رسد که به متد های کانال متکی است، ضروری است که تست های خود را ایزوله کنید و از اجرای کد واقعی پلت فرم خاص خودداری کنید. اینجاست که متد های کانال Mocking  وارد عمل می شود.

چرا متد های کانال ساختگی استفاده کنیم؟

متد های کانال Mocking به شما امکان می‌دهد رفتار کدهای پلتفرم خاص را بدون برقراری تماس‌های متد کانال واقعی شبیه‌سازی کنید. این جداسازی برای تست واحد واقعی بسیار مهم است، زیرا بر روی آزمایش کد دارت شما جدا از وابستگی های خارجی تمرکز دارد.

چگونه متد های کانال را Mocking کنیم؟

برای Mocking متد های کانال در تست‌های فلاتر، مراحل زیر را دنبال کنید:

از یک چارچوب تست استفاده کنید: Flutter یک چارچوب آزمایشی مانند flutter_test را برای نوشتن تست ها فراهم می کند.
Mock the Method Channel: در کد آزمایشی خود، پیاده سازی های ساختگی متد های کانال را با استفاده از متد MethodChannel.setMockMethodCallHandler ایجاد کنید. این روش شما را قادر می‌سازد تا تماس‌های متد را که توسط کد دارت شما ایجاد می‌شود را رهگیری کرده و پاسخ‌های سفارشی ارائه دهید.

تست‌های کد دارت خود را بنویسید: تست‌های واحد خود را بسازید تا کد دارت را که با متد های کانال‌ تعامل دارد، اعمال کنید. وقتی کد دارت شما متدهایی را در کانال فراخوانی می کند، کنترل کننده ساختگی آن تماس ها را قطع می کند و نتایج از پیش تعریف شده را برمی گرداند.

توجه داشته باشید: شما باید نام کانال متد کانال را که می خواهید Mocking کنید، متدی که کد دارت شما فراخوانی می کند و نوع برگشتی متد را مشخص کنید.

import 'package:flutter/services.dart';
import 'package:flutter_test/flutter_test.dart';

void main() {
  const MethodChannel channel = MethodChannel('my_method_channel');

  // Define a method channel handler
  Future methodHandler(MethodCall methodCall) async {
      if (methodCall.method == 'fetchData') {
        // Provide a mock response.
        return 'Mocked Data';
      }
      return null;
    };

  setUp(() {
    // Set up the mock method channel handler.
    TestDefaultBinaryMessengerBinding.instance.defaultBinaryMessenger
            .setMockMethodCallHandler(channel, handler);
  });

  tearDown(() {
    // Remove the mock method channel handler.
    TestDefaultBinaryMessengerBinding.instance.defaultBinaryMessenger
            .setMockMethodCallHandler(channel, null);
  });

  test('Test method channel interaction', () async {
    // Your Dart code that interacts with the method channel.
    final result = await fetchDataFromMethodChannel();
    // Verify the result.
    expect(result, 'Mocked Data');
  });
}

در این مثال، ما یک کنترل کننده متد کانال ساختگی برای کانال my_method_channel راه اندازی کردیم. ما یک روش دلخواه fetchDataFromMethodChannel داریم که اساسا کد/تابع/متد دارت ما است که متد کانال را فراخوانی می کند. هنگامی که کد دارت تحت آزمایش متد fetchData را در کانال فراخوانی می کند، کنترل کننده ساختگی با داده های Mocking پاسخ می دهد. این به شما امکان می‌دهد تا رفتار کد دارت خود را هنگام تعامل با متد های کانال‌بدون اجرای کد مخصوص پلتفرم آزمایش کنید.

این تکنیک‌های پیشرفته تست واحد، از جمله استفاده از Fixtures تست، مدیریت کد ناهمزمان، و وابستگی‌های Mocking ، اثربخشی تست‌های واحد شما را افزایش می‌دهد و اطمینان حاصل می‌کند که کد شما به طور کامل در سناریوهای مختلف آزمایش می‌شود. گنجاندن این تکنیک‌ها در استراتژی تست به شما کمک می‌کند تا برنامه‌های قابل اعتمادتر و قوی‌تری در اکوسیستم فلاتر و دارت بسازید.

اندازه گیری پوشش کد 

پوشش کد یک معیار بسیار مهم در دنیای تست نرم افزار است. درصدی از پایگاه کد شما را که توسط تست های واحد شما اعمال می شود اندازه گیری می کند. به عبارت دیگر، به این سوال پاسخ می دهد که "چه مقدار از کد من در حال آزمایش است؟"

برای اندازه گیری پوشش کد در دارت، می توانیم از ابزارهایی مانند پکیج coverage استفاده کنیم. این ابزار به شما کمک می‌کند اثربخشی مجموعه آزمایشی خود را با ارائه اطلاعاتی در مورد اینکه کدام بخش‌های کد شما تحت پوشش تست‌ها قرار می‌گیرند و کدام‌ها نیستند، تجزیه و تحلیل کنید.

در اینجا نحوه راه اندازی در پروژه Flutter آمده است:

با اجرای تست های خود با ابزار دقیق پوشش، گزارش های پوشش کد ایجاد کنید:

flutter test --coverage

این دستور تست های شما را اجرا می کند و داده های پوشش را جمع آوری می کند.

با انجام موارد زیر یک گزارش پوشش به شکل قابل خواندن توسط انسان ایجاد کنید:

brew install lcov

دستور زیر را اجرا کنید تا یک فایل HTML ایجاد کنید که گزارش پوشش کد را واضح تر ارائه دهد

genhtml coverage/lcov.info -o coverage/html

با باز کردن فایل coverage/html/index.html ایجاد شده در مرورگر وب خود، گزارش پوشش را مشاهده کنید. این گزارش اطلاعات دقیقی را در مورد اینکه کدام خطوط کد تحت پوشش آزمایشی قرار می‌گیرند و کدامیک نه، ارائه می‌کند.

اهمیت coverage کد

پوشش کد فقط یک معیار بیهودگی نیست. این ابزار ارزشمندی برای ارزیابی دقیق بودن تست‌های شما و کیفیت کلی کد شما است. چرا پوشش کد مهم است:

شناسایی کد تست نشده: گزارش‌های پوشش کد قسمت‌هایی از پایگاه کد شما را برجسته می‌کنند که تحت پوشش آزمایشی نیستند. این مناطق "آزمایش نشده" زمینه های بالقوه ای برای رشد باگ ها و مشکلات هستند. با شناسایی آنها، می توانید تست های نوشتن را برای مسیرهای کد بحرانی اولویت بندی کنید.

اندازه‌گیری اثربخشی تست: پوشش بالای کد لزوماً به معنای مؤثر بودن آزمون‌های شما نیست، اما پوشش کم کد تقریباً به طور قطع نشان‌دهنده آزمایش ناکارآمد است. این به شما کمک می کند تا کیفیت مجموعه آزمایشی خود را ارزیابی کنید و مناطقی را که ممکن است نیاز به بهبود داشته باشند شناسایی کنید.

افزایش اعتماد به نفس: پوشش جامع آزمون به شما اطمینان می دهد که کد شما مطابق خواسته عمل می کند. در هنگام ایجاد تغییرات در پایگاه کد، خطر ایجاد رگرسیون را کاهش می دهد و شما را قادر می سازد تا برنامه های خود را با خیالی آسوده تغییر دهید و ارتقا دهید.

اجرای بهترین متد ها: پوشش کد بهترین شیوه ها مانند نوشتن کدهای مدولار و قابل آزمایش را تشویق می کند. وقتی هدف شما پوشش بالاتری است، طبیعتا کد خود را طوری طراحی می‌کنید که بیشتر قابل آزمایش و نگهداری باشد.

بهبود مستمر: نظارت بر پوشش کد در طول زمان به شما امکان می دهد پیشرفت آزمایش خود را پیگیری کنید. شما می توانید اهداف پوشش را تعیین کنید و برای افزایش پوشش در مناطقی که بیشترین اهمیت را دارند تلاش کنید.

توجه داشته باشید:
پوشش کد میزان اجرای کد شما توسط تست های واحد را اندازه گیری می کند، اما صحت آن تست ها را تضمین نمی کند. حتی اگر تست‌های شما به پوشش کد بالایی دست پیدا کنند، ممکن است تمام موارد لبه یا مشکلات عملکردی ممکن را پیدا نکنند.

اجتناب از اشتباهات و مشکلات رایج

تست واحد یک تکنیک قدرتمند برای اطمینان از قابلیت اطمینان کد شما است، اما مانند هر مهارت دیگری، افتادن در دام‌ها و دام‌های رایج آسان است. در اینجا برخی از رایج ترین اشتباهاتی که توسعه دهندگان در تست واحد مرتکب می شوند، همراه با راهنمایی در مورد نحوه اجتناب از آنها آورده شده است:

1. نوشتن تست هایی که خیلی محکم با جزئیات پیاده سازی همراه هستند
یکی از رایج‌ترین اشتباهات در تست واحد، نوشتن تست‌هایی است که با جزئیات پیاده‌سازی کد مورد آزمایش همراه هستند. این می تواند منجر به تست های شکننده ای شود که هر بار که تغییر کوچکی در پیاده سازی ایجاد می کنید شکسته می شوند. برای جلوگیری از این دام:

روی آزمایش رابط عمومی یک واحد تمرکز کنید، نه جزئیات داخلی آن.

از آزمایش مستقیم روش های خصوصی خودداری کنید. در عوض، آنها را به طور غیر مستقیم از طریق روش های عمومی که از آنها استفاده می کنند، آزمایش کنید.
در صورت لزوم کد خود را اصلاح کنید تا با جداسازی نگرانی‌ها و کاهش وابستگی‌ها، آن را آزمایش‌پذیرتر کنید.

2. نادیده گرفتن موارد لبه و شرایط مرزی
یکی دیگر از اشتباهات رایج نادیده گرفتن موارد لبه و شرایط مرزی در تست های شما است. اینها سناریوهایی هستند که احتمال شکست کد شما وجود دارد، بنابراین بسیار مهم است که آنها را به طور کامل آزمایش کنید. برای جلوگیری از این دام:

موارد لبه و شرایط مرزی را در کد خود شناسایی کنید، مانند مقادیر حداقل و حداکثر ورودی، مجموعه‌های خالی و ورودی‌های غیرمنتظره.
برای پوشش این سناریوها، موارد آزمایشی خاصی ایجاد کنید و اطمینان حاصل کنید که کد شما در این شرایط به درستی رفتار می کند.

3. نوشتن تست های ناخوانا یا شکننده
تست های خوانا و قابل نگهداری برای موفقیت طولانی مدت در تست واحد ضروری هستند. نوشتن تست‌هایی که درک آن‌ها سخت یا شکننده هستند (مثلاً مستعد شکستن مکرر) می‌توانند منجر به ناامیدی و کاهش اعتماد به مجموعه آزمون شما شوند. برای جلوگیری از این دام:

از یک قرارداد نامگذاری ثابت برای موارد آزمایشی خود پیروی کنید که آنچه را که آزمایش می شود و رفتار مورد انتظار را توصیف می کند.
در کد تست خود از نام متغیرها و روش های معنی دار و توصیفی استفاده کنید.
تست های خود را با تکامل کد خود اصلاح کنید تا مطمئن شوید که واضح و مختصر باقی می مانند.

استفاده از چارچوب‌های آزمایشی و کتابخانه‌هایی را در نظر بگیرید که خوانایی را افزایش می‌دهند، مانند تست برای تست واحد فلاتر.

4. تست نکردن سناریوهای مدیریت خطا و استثنا

بسیاری از توسعه دهندگان تنها بر روی آزمایش "مسیر شاد" کد خود تمرکز می کنند و از رسیدگی به خطا و سناریوهای استثنا غفلت می کنند. این نظارت می تواند منجر به استثناهای کنترل نشده و رفتار غیرمنتظره برنامه شود. برای جلوگیری از این دام:

تست هایی بنویسید که عمداً شرایط خطا و استثناها را ایجاد می کنند تا مطمئن شوید کد شما به درستی آنها را مدیریت می کند.
بررسی کنید که کد شما پیام‌های خطا یا پاسخ‌های مورد انتظار را هنگام بروز خطا تولید می‌کند.
سناریوهای آزمایشی که در آن وابستگی های خارجی، مانند API یا پایگاه داده، داده های غیرمنتظره یا اشتباه را برمی گرداند.

5. شکست در نگهداری و به روز رسانی تست ها
تست های واحد، مصنوعات ثابت نیستند. آنها باید در کنار پایگاه کد شما تکامل یابند. عدم حفظ و به‌روزرسانی تست‌هایتان با تغییر کد می‌تواند منجر به آزمایش‌های قدیمی و نادرست شود. برای جلوگیری از این دام:

زمانی که در کدی که آنها در حال آزمایش هستند تغییراتی ایجاد می کنید، به طور منظم آزمایش های خود را بررسی و به روز کنید.
از کنترل نسخه برای ردیابی تغییرات آزمایشات خود استفاده کنید و اطمینان حاصل کنید که آنها وضعیت فعلی پایگاه کد شما را منعکس می کنند.
یک خط لوله یکپارچه سازی و استقرار پیوسته (CI/CD) را در نظر بگیرید که هر زمان که کد تغییر می کند، به طور خودکار آزمایش های شما را اجرا می کند.

6. نادیده گرفتن اصل ایزوله کردن
آزمون‌های واحد باید مجزا باشند، به این معنی که نباید به وابستگی‌های خارجی یا منابعی که تحت کنترل شما نیستند متکی باشند. نادیده گرفتن این اصل می تواند منجر به تست های پوسته پوسته و دشواری در شناسایی منبع خرابی ها شود. برای جلوگیری از این دام:

از تکنیک های Mocking یا جعل برای جداسازی کد خود از وابستگی های خارجی، مانند API ها یا پایگاه های داده، در طول آزمایش استفاده کنید.
اتکا به وضعیت گلوبال یا منابع مشترک را در آزمایشات خود به حداقل برسانید.
اطمینان حاصل کنید که هر مورد آزمایشی مستقل است و به موفقیت یا شکست سایر آزمایش‌ها متکی نیست.
 

بهترین روش ها برای تست واحد موثر

نوشتن آزمون‌های واحد مؤثر مستلزم اتخاذ بهترین شیوه‌ها است:

موارد لبه: موارد لبه و شرایط مرزی را برای کشف مسائل پنهان آزمایش کنید.
Fixtures: برای تنظیم و خراب کردن محیط لازم برای آزمایشات خود از وسایل استفاده کنید.
قراردادهای نامگذاری: از قراردادهای نامگذاری ثابت برای پرونده های آزمایشی و موارد آزمایشی پیروی کنید. به طور معمول، فایل‌های تست بر اساس ماژولی که آزمایش می‌کنند نامگذاری می‌شوند و _test.dart به آن اضافه شده است.
سازمان تست: تست های خود را بر اساس عملکرد سازماندهی کنید تا یک پایگاه کد تمیز و قابل مدیریت حفظ شود.
تست های ساختاری: تست های ساختاری برای نگهداری. از عملکردهای تست بیش از حد بزرگ خودداری کنید و در صورت لزوم از وسایل استفاده کنید.
تست های مستقل: آزمون ها باید مستقل باشند و به آزمون دیگری وابسته نباشند.
 

نقشه راه تست های فلاتر و دارت در آنوفل

در این مجموعه، جنبه‌های ضروری زیر در تست فلاتر و دارت را پوشش خواهیم داد:

تست واحد در فلاتر و دارت: هنر آزمایش واحدهای جداگانه کد خود را به صورت مجزا کشف کنید. ما بررسی خواهیم کرد که چرا تست واحد بسیار مهم است و چگونه می تواند به برنامه های کاربردی قابل اعتمادتری منجر شود.
Mocks and Fakes in Testing: دنیای Mocking و جعل در تست را کاوش کنید. ما از کتابخانه‌هایی مانند mockito استفاده می‌کنیم و جعلی‌های سفارشی ایجاد می‌کنیم تا کد شما را در طول آزمایش جدا کنیم.
مقایسه تقلبی و ساختگی: در این مقاله، مقایسه عمیقی بین تقلبی و ساختگی انجام خواهیم داد. شما یاد خواهید گرفت که چه زمانی از هر رویکرد استفاده کنید و در مورد سناریوهای دنیای واقعی که در آن می درخشند، بینش کسب کنید.
تست ویجت در Flutter: با تست ویجت در Flutter، مهارت های تست خود را به سطح UI ببرید. ما نحوه آزمایش ابزارک‌های خود، مدیریت تعاملات کاربر و اطمینان از اینکه رابط کاربری برنامه شما کاملاً محکم است را بررسی خواهیم کرد.
تست های طلایی در فلاتر: هنر تست های طلایی را بیاموزید، تکنیکی قدرتمند برای تست رابط های کاربری. ما ایجاد و مقایسه تصاویر طلایی، مدیریت محتوای پویا و اطمینان از UI های بی نقص پیکسل را پوشش خواهیم داد.
تست یکپارچه سازی در Flutter: در پیچیدگی های تست تعامل بین چندین ویجت، صفحه نمایش و سرویس های خارجی غوطه ور شوید. ما روند آزمایش یکپارچه سازی و اینکه چگونه به تضمین رفتار یکپارچه برنامه کمک می کند را پوشش خواهیم داد.
ما تست QA دستی را پوشش نمی دهیم زیرا "دستی" است (از نام) و شامل آزمایش انسانی نرم افزار شما می شود تا اطمینان حاصل شود که نرم افزار با معیارهای پذیرفته شده/چیزهای پروژه مطابقت دارد.

مزایای نقشه راه تست های فلاتر و دارت در آنوفل

با دنبال کردن این سری، شما:

درک عمیقی از تکنیک های مختلف تست در زمینه فلاتر و دارت به دست آورید.
با نوشتن کدهای قابل آزمایش و نگهداری، مهارت های کدنویسی خود را بهبود بخشید.
شناسایی و رفع مشکلات در مراحل اولیه توسعه، صرفه جویی در زمان و منابع.
به توانایی خود برای توسعه برنامه های کاربردی قابل اعتماد و قوی اعتماد کنید.
دنیای فلاتر و دارت مملو از امکانات هیجان انگیز است و من معتقدم که تست دقیق کلید باز کردن پتانسیل کامل آنهاست. من از شما دعوت می کنم که این سفر آزمایشی را آغاز کنید، با اولین مقاله ما، "تست واحد در فلاتر و دارت" شروع کنید، جایی که ما اصول اولیه تست واحد را بررسی خواهیم کرد.

منتظر مجموعه‌ای باشید که به شما قدرت می‌دهد تا به یک آزمایش‌کننده ماهر و توسعه‌دهنده فلاتر و دارت مطمئن‌تر تبدیل شوید. منتظر به‌روزرسانی‌های مداوم مخزن GitHub من برای همه نمونه‌های کد، نمونه‌ها و پروژه‌هایی باشید که به شما کمک می‌کند با تکمیل مقالات جدید این مجموعه، یک آزمایش‌کننده ماهر و یک توسعه‌دهنده مطمئن‌تر Flutter و Dart شوید.

بیایید وارد دنیای تست شویم و مطمئن شویم که برنامه های شما قوی و بدون اشکال هستند.

نتیجه

در نتیجه، تست واحد یکی از اجزای حیاتی توسعه نرم‌افزار است که به شما امکان می‌دهد باگ‌ها را زودتر شناسایی کنید، کیفیت کد را بهبود بخشید و با اطمینان کد خود را اصلاح کنید. در دنیای فلاتر و دارت، تست واحد برای ساخت برنامه های کاربردی قابل اعتماد و قوی ضروری است.

برای پیدا کردن مقاله های دیگر از نقشه راه تست نویسی در آنوفل در کانال تلگرامی و وبسایت ما عضو شوید.